ผมเริ่มปั่นจักรยานช้าไปนิด ทั้งๆที่เกิดแถววรจักรและเพื่อนบ้านเกือบทั้งหมดขายจักรยานแต่ผมเลือกไปเล่นสเก็ตบอร์ท
มาปั่นเอาตอนนี้เพราะแฟชั่นหรือ? ก็อาจจะจริงส่วนนึง แต่ส่วนสำคัญมันอยู่ที่ตรงอยากจะรู้ว่ามันสนุกตรงไหนมากกว่า..
เกือบปีที่ผ่านมาผมยังคงค้นหาคำตอบนั้นอยู่ ทั้งๆที่อุปกรณ์ก็แสนแพงแต่เอาน่า..เพื่อสุขภาพ ทั้งๆที่เดี๋ยวบาดเจ็บนู่นนี่..แต่เอาน่าเดี๋ยวก็ชิน มันทั้งเหนื่อยมันทั้งทรมานจนบางทีก็คิดนะว่ามันเพื่อสุขภาพจริงหรือ?
มารู้ตัวอีกทีผมมีจักรยาน4คันเพื่อนนักปั่นเป็นฝูง เป็นพิธีกรรายการจักรยาน"life cycling"ด้วย แล้วยังเริ่มซ้อมกับโค้ชจริงจังทั้งๆที่ไม่เคยคิดหวังจะไปลงแข่งด้วยสังขารและวัยที่ล่วงเลย นี่มันก็น่าจะเป็นกีฬาชนิดแรกที่เล่นและไม่ได้หวังอะไรตอบแทน
แล้วปั่นทำไม? สนุกตรงไหน?
ผมก็ไม่รู้... เขียนนี่ขึ้นมาในขณะที่กำลังนวดขาปะกอเอี้ยะที่เข่าตัวเองอยู่หลังจากไปพยายามข้ามด่านชนด่านที่เขาใหญ่มา..ไม่สำเร็จ เพราะเข่าจี้ด2ข้างกลางทางหลังจากกลับขึ้นมาจากฝั่งธนะรัชต์ ถึงที่ทำการที่66.6กิโลเลยต้องหยุด(แค้นนิดๆ)
คำตอบคือ ไม่รู้สนุกตรงไหน? ปั่นเพื่ออะไร? แต่ตอนนี้กูแค้น..กูจะซ้อมๆๆและกลับไปเอาคืน และยังมีอีกหลายเขาหลายเส้นทางที่กูจะต้องปั่นข้ามมันให้ได้..แค่นี้แหละ
Search